Na wniosek Rzecznika Praw Dziecka pana Marka Michalaka, Sejm Rzeczypospolitej Polski ogłosił rok 2012 Rokiem Janusza Korczaka.

W tym roku przypada 70 – ta rocznica tragicznej śmierci Korczaka w obozie zagłady w Treblince oraz 100 – na rocznica powstania Domu Sierot w Warszawie przy ulicy Krochmalnej.

Kim był Janusz Korczak?
W roku 1878 w rodzinie Goldszmitów w Warszawie urodził się chłopczyk, Henryk. To właśnie ten mały Henryk miał zostać w przyszłości sławnym pisarzem i pedagogiem Januszem Korczakiem, ale jeszcze wcale o tym nie wiedział.
Henryk urodził się w zamożnej rodzinie żydowskiej, jego tata był adwokatem, a dziadek lekarzem w Hrubieszowie, miasteczku nieopodal Lublina.
Henryk przyjął polski pseudonim – Janusz Korczak – nawiązujący do tytułu powieści znanego wówczas pisarza Józefa Ignacego Kraszewskiego. Prowadził dom dla żydowskich sierot finansowany głównie przez zamożniejszych Żydów. Pisał wyłącznie po polsku,
dla czasopisma „Dos Kind” jego teksty przekładano na jidysz.
Zginął, wraz ze swymi podopiecznymi, w Treblince, ponieważ był Żydem.
W powojennej Polsce uważany jest za bohatera narodowego.
Swoją biografią, działalnością społeczno-kulturalną, lekarską, literacką i pedagogiczną przekraczał tradycyjne podziały między narodowościami, religiami, orientacjami politycznymi i statusami społecznymi.
Najważniejszy i najtrudniejszy dla Korczaka był podział między dorosłymi a dziećmi. Jako prekursor ochrony praw dzieci stworzył podwaliny do powołania instytucji Rzecznika Praw Dziecka oraz powstania Konwencji o Prawach Dziecka. Podejmując wspólne działania, przyczynimy się do kształtowania się wrażliwości na potrzeby dzieci i przysługujące im prawa, o których tak pięknie potrafił mówić i pisać, ale też realizować je w życiu codziennym Janusz Korczak.